Şiir Antolojisi

 

sırası gelince
 
acının vergisini verdik, gülün haracını ödedik
hüznü demirbaş defterinden düşmeye geldi sıra
 
sen ki eyvan ağıtlarda
sürekli ve ahşap bir gülümseme gibi durdun
gözlerin bozkırdan devşirme
yolların bozgundan derlenmiş
karanlık yolcusu turnaların ve kurdun
ey hüzünlere reâyâ olan derviş
 
acının vergisini verdin, gülün haracını ödedin
hüznü demirbaş defterinden düşmeye geldi sıra
 
tarlalarla uzar gider al kısrak
gökçe çiçek tozar durur sılalarla
oysa ölüm, bir uçtan bir uca
bir uzun kervansaraydır ki
savrulur günü saati gelince
yıkılır yırtıla yırtıla
Hilmi Yavuz


doğunun kalıtı
 
biz üç güzel kardeştik ve ölüm,
ölüm en gencimizdi bizim
 
bize doğunun büyük şiiri kaldı
 
o bir nehir gibi ve kendimizin
nice ipek yollarına dökülüp
ve derin kollarına bir gonca
gül diye kapanıp ve tiftik,
safran ve kilim gibi onca
acılardan sonra, mağrur ve yitik
bir külliyeye benzer gurbetimizin
gide gide sonuna geldik
 
biz üç güzel kardeştik
ve ölüm, en gencimizdi bizim
 
bize doğunun büyük şiiri kaldı
 
sonra derviş defterimiz kapandı
gün kara koyun, gece oğlaktı
ve göçebe bir çeşme olan ikizim
şiiri bir oba gibi kaldırıp
dağ taş demeden, dizlerimizin
bir bir büküldüğü baharat yollarından
korkunç bir ağıt diye geçirip
bizi düzlüğe çıkardı
 
bize doğunun büyük şiiri kaldı
Hilmi Yavuz

doğunun sevdaları (ı)
 
sevda derinlerdedir, oysa ferhâd
üstünü kazmada dağın
 
kalbimin, yâni o yağmur
ve acıdan ocağın
madenini, lâciverdî ve mahmur
bir ağrıyla delmede
şirin
ve en anlaşılmaz, en derin
bir şiirin yurd edindiği
billûr bir köşke girmede
leylâ
 
ve mecnun’un, yâni o çölden
ve ağıttan otağın
önünde, bir adak gibi
ölüme diz çöktürmede
leylâ
ve yakut, şafak ve irin
ile emzirdiği bir güzün
boynunu vurmada
şirin
 
sevda derinlerdedir, oysa ferhâd
üstünü kazmada dağın
Hilmi Yavuz

 
doğunun sevdaları (ıv)
 
bir göl güle düşerse
göl değil de gül bulanır
 
gurbet sende pamuklarsa
gece aya ordan doğar
şiir acıya çullanır
ilkyaz düşeli beridir
giden ben değilim, yoldur
dili söyleyen sevdaysa
mektubum kalbime yollanır
 
nehir kuşa batsa birden
aksa tersine aksa
batsa kül, batsa turna
ve batsa...
ve benim bir yanım ki ferhâdsa
bir yanım dağdır
hasret, külüngü vurduğum yerdir
ateş, kül ile dağlanır
 
bir göl güle düşerse
göl değil de gül bulanır
Hilmi Yavuz

hayâl hanım
 
yeşil imgeli kız! ilkyazım!
hangi harf gül, hangi dal dize?
bu büyük ağaçtan her ikimize
kalan hangimizdik...
ey hayâl hanım?
 
yeşil imgeli kız! biz size
yazılı sevdalar sunduktu
ve döne döne uçurumlar
gibi şiirler...
şiirlerle örselenmiş yüzü
ve kalbi güllere belenmiş
biriydim ben... ve hangimize
doğru akar suydum,
ey hayâl hanım?
 
yeşil imgeli kız! siz eğnimize
bir göçük sesi
                        gibi işlendinizdi
ve derin bir gül duygusu
verdiniz bana.
siz yazıp yoketmek gibi miydiniz?
ve o yokoluştan güz tenimize
bulanan siz miydiniz,
ey hayâl hanım?
 
yeşil imgeli kız! ilkyazım!
hangi harf gül, hangi dal dize?
bu derin ağaçtan her ikimize
kalan hangimizdik...
ey hayâl hanım?
Hilmi Yavuz
 
 
BÜYÜK OLSUN
 
Ben büyük şarkıları severim, büyük olsun
Deniz gibi, gökyüzü gibi her şey ve mahzun.
Seviyorsam seni aşk ebedîdir gönlümce
Âşıksam kadınım değil Tanrıçamsın, ece
Denizler yolculuğa davet eder de beni
Giderim düşünerek geri döneceğim günü
Ben büyük rüzgarları severim büyük olsun
Aşkım da, hasretim de hepsi, her şey ve mahzun
İnsan bir yanınca Kerem misâli yanmalı
Uykudan bile mahşer gününde uyanmalı
 
                                                       AHMET MUHİP DRANAS
 
 
 
 
size bakmanın tarihi
 
size bakmanın tarihi! siz
bir gonca kadar kendiliğinden
yazılmış olmalısınız
derin, korkunç ve ergen
kalbim, sevdalara sığmayan kalbim
bir dağı içeriyor geçerken
siz o dağa sanki kış
ve sanki bıldır yağan karsınız
umarsız sözcüklere bulanmış
 
size bakmanın tarihi! siz
bir keteni köpürten yaz
                        ve inanılmaz
yalnızlıklarsınız; sadece
sizin olan o vahim, o beyaz
ve kuytu gurbet sesleriyle
işlenmiş yazdıklarınız
ve yanık, kavrulmuş dizelersiniz
kimbilir hangi sevdalara dolanmış
 
size bakmanın tarihi! bir
kalbime güvensem sizi hep
okurdum ben... ama nedense
hep aynı hüzün ve
                        hep aynı tutkuyla
bakmayı bilmediğimden, ne yapsam
                        bir ilenç, bir kargış
gibi ardımsıra geliyor şairliğim
o solgun yolculuğa adanmış
 
Hilmi Yavuz
 
 
 
GEÇMİŞ YAZ
 
Rü’yâ gibi bir yazdı. Yarattın hevesinle,
Her ânını, her rengini, her şi’rini hazdan.
Hâlâ doludur bahçeler en tatlı sesinle!
Bir gün, bir uzak hâtıra özlersen o yazdan
 
Körfezdeki suya bir bak, göreceksin:
Geçmiş gecelerden biri durmakta derinde;
Mehtâb... iri güller... ve senin en güzel aksin...
Velhasıl o rü’yâ duruyor yerli yerinde!
 
Yahya Kemal Beyatlı                       
 
 
 
  
RİNDLERİN AKŞAMI
 
Dönülmez akşamın ufkundayız. Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm, nasıl geçersen geç!
Cihâna bir daha gelmek hayâl edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyâh açılan
Ve arkasında güneş doğmıyan büyük kapıdan
Geçince başlıyacak bitmiyen sükûnlu gece.
Gurûba karşı bu son bahçelerde, keyfince,
Ya şevk içinde harâb ol, ya aşk içinde gönül!
Ya lâle açmalıdır göğsümüzde yâhud gül.
 
Yahya Kemal Beyatlı
 
 
BİR BAŞKA TEPEDEN
 
Sana dün bir tepeden baktım azîz İstanbul!
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiç bir yer.
Ömrüm oldukça, gönül tahtıma keyfince kurul!
Sâde bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
 
Nice revnaklı şehirler görülür dünyâda,
Lâkin efsunlu güzellikleri sensin yaratan.
Yaşamıştır derim, en hoş ve uzun rü’yâda
Sende çok yıl yaşıyan, sende ölen, sende yatan.
 
Yahya Kemal Beyatlı
 
 
 
MUKADDİME
                       -Karaosmanzâde Câvide Hayri Hanım Efendi’ye
 
Zannetme ki güldür, ne da lâle,
Âteş doludur, tutma yanarsın
Karşında şu gülgûn piyâle...
 
İçmişti Fuzuli bu alevden,
Düşmüştü bu iksir ile Mecnûn
Şi’rin sana anlattığı hâle..
 
Yanmakta bu sâgardan içenler,
Doldurmuş onunçün şeb-i aşkı
Baştanbaşa efgân ile nâle..
 
Âteş doludur, tutma yanarsın
Karşında şu gülgûn piyâle!
 
Ahmet Haşim
 
 
MERDİVEN
 
Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden,
Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak,
Ve bir zaman bakacaksın semâya ağlayarak..
 
Sular sarardı.. yüzün perde perde solmakta
Kızıl havâları seyret ki akşam olmakta...
 
Eğilmiş arza, kanar, muttasıl kanar güller,
Durur alev gibi dallarda kanlı bülbüller,
Sular mı yandı? Neden tunca benziyor mermer?
 
Bu bir lisân-ı hafîdir ki rûha dolmakta,
Kızıl havâları seyret ki akşam olmakta!
 
Ahmet Haşim

 
BİR GÜNÜN SONUNDA ARZU
 
Yorgun gözümün halkalarında
Güller gibi fecr oldu nümâyan,
Güller gibi.. sonsuz, iri güller
Güller ki kamıştan daha nâlân,
Gün doğdu yazık arkalarında!
 
Altın kulelerden yine kuşlar
Tekrarını ömrün eder ilân.
Kuşlar mıdır onlar ki her akşam
Âlemlerimizden sefer eyler?
 
Akşam, yine akşam, yine akşam,
Bir sırma kemerdir suya baksam
Akşam, yine akşam, yine akşam,
Göllerde bu dem bir kamış olsam!
 
Ahmet Haşim
 
PARILTI
 
Ateş gibi bir nehr akıyordu
Rûhumla o rûhun arasından,
Bahsetti, derinden ona hâlim
Aşkın bu umulmaz yarasından
                 (onulmaz)
 
Vurdukça bu nehrin ona aksi
Kaçtım o bakıştan, o dudaktan,
Baktım ona, sessizce uzaktan
Vurdukça bu aşkın ona aksi..
 
Ahmet Haşim
 
 
AĞAÇ
 
Gün bitti. Ağaçta neşe söndü.
Dallar ateş oldu. Kuş da yakut.
Yaprakla kuşun parıltısından
Havzın suyu ergûvâna döndü.
Ahmet Haşim
 
HATIRLAMA
 
Sen akşamlar kadar büyülü, sıcak,
Rüyâların kadar sade, güzeldin,
Başbaşa uzandık günlerce ıslak
Çimenlerinde yaz bahçelerinin.
 
Ömrün gecesinde sükûn, aydınlık
Boşanan bir seldi avuçlarından,
Bir masal havası gibi paylaştık
Mehtabı kırılmış dal uçlarından.
Ahmet Hamdi Tanpınar
 
BÜTÜN YAZ
 
Ne güzel geçti bütün yaz,
Geceler küçük bahçede...
Sen zambaklar kadar beyaz
Ve ürkek bir düşüncede,
Sanki mehtaplı gecede,
Hülyan, eşiği aşılmaz
Bir saray olmuştu bize;
Hapsolmuş gibiydim bense,
Bir çözülmez bilmecede.
Ne güzel geçti bütün yaz,
Geceler küçük bahçede.
Ahmet Hamdi Tanpınar

LEYLÂ
 
Bu akşam rüyamda Leylâ’yı gördüm
Derdini ağlarken yanan bir muma;
İpek saçlarını elimle ördüm,
Ve bir kemend gibi takdım boynuma
Bu akşam rüyamda Leylâ’yı gördüm.
 
Leylâ... Elâ gözlü bir çöl ahûsu
Saçları bahtından daha siyahtır.
Kurmuş diye sevda yolunda pusu
Dökdüğü gözyaşı, çekdiği ahdır.
Leylâ... Elâ gözlü bir çöl ahûsu.
 
Bir damla inciydi kirpiklerinde,
Aşkın ıztırabla dolu rüyası
Bir başka güzellik var kederinde
Bir başka âlem ki ruhunun yası,
Sessiz incileşir kirpiklerinde.              

                                    Ahmet Hamdi Tanpınar


SERENAD
 
Yeşil pencerenden bir gül at bana,
Işıklarla dolsun kalbimin içi.
Geldim işte mevsim gibi kapına
Gözlerimde bulut, saçlarımda çiğ.
 
Açılan bir gülsün sen yaprak yaprak,
Ben aşkımla bahar getirdim sana;
Tozlu yollarından geçtiğim uzak
İklimden şarkılar getirdim sana.
 
Şeffaf damlalarla titreyen, ağır
Koncanın altından bükülmüş her sak
Seninçin dallardan süzülen ıtır,
Seninçin karanfıl, yasemin zambak...
 
Bir kuş sesi gelir dudaklarından;
Gözlerin, gönlümde açan nergisler.
Düşen öpüşlerdir dudaklarından
Mor akasyalarda ürperen seher.
 
Pencerenden bir gül attığın zaman
Işıkla dolacak kalbimin içi.
Geçiyorum mevsim gibi kapından
Gözlerimde bulut, saçlarımda çiğ.
 
Ahmet Muhip Dıranas
 
 
HASRET
 
Yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli
 belini sarmayalı
 gözünün içinde durmıyalı
aklının aydınlığına sorular sormıyalı
dokunmıyalı sıcaklığına karnının
Yüz yıldır bekler beni
                   bir şehirde bir kadın.
Aynı daldaydık aynı daldaydık
 aynı daldan düşüp ayrıldık
 aramızda yüz yıllık zaman
                   yol yüz yıllık
Yüz yıldır alaca karanlıkta
                   koşuyorum ardından
 
                                                        Nazım Hikmet
 
 
 
 TAHİR İLE ZÜHRE MESELESİ
 
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
Hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil
Bütün iş Tahir ile Zühre olabilmekte
Yani yürekte...
Meselâ bir barikatta dövüşerek
Meselâ kuzey kutbunu keşfe giderken
Meselâ denerken damarlarında bir serumu
Ölmek ayıp olur mu?
 
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
Hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil
 
Seversin dünyayı doludizgin
Ama o bunun farkında değildir
Ayrılmak istemezsin dünyadan
Ama o senden ayrılacak
Yani sen elmayı seviyorsun diye
Elmanın da seni sevmesi şart mı?
Yani Tahir’i Zühre sevmeseydi artık
Yahut hiç sevmeseydi
Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden
 
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
Hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil
                                                        NAZIM HİKMET
 
MAVİ GÖZLÜ DEV, MİNNACIK KADIN VE HANIMELLERİ
 
O mavi gözlü bir devdi,
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
                        bahçesinde ebruliii
                                   hanımeli
                                               açan bir ev.
Bir dev gibi seviyordu dev.
Ve elleri öyle büyük işler için
                        hazırlanmıştı ki devin,
yapamazdı yapısını,
                        çalamazdı kapısını
bahçesinde ebruliii
                        hanımeli
                                   açan evin.
 
O mavi gözlü bir devdi,
Minnacık bir kadın sevdi.
Mini minnacıktı kadın.
Rahata acıktı kadın
            yoruldu devin büyük yolunda.
Ve elveda! deyip mavi gözlü deve,
girdi zengin bir cücenin kolunda
bahçesinde ebruliii
                        hanımeli
                                   açan eve.
Şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev,
Dev gibi sevgilere mezar bile olamaz.
bahçesinde ebruliii
                        hanımeli
                                   açan ev...
                                                            Nazım Hikmet

HÜRREM SULTANA GAZEL
 
Bu dünyayı seninle sevmişim, Hürrem!
Öldürür diriltirsin, Mesih’im, Zühre’m!
 
Karun’ca mal yığsam ben neylerim sensiz,
Neylenir saltanat sensiz, gözüm, gözdem!
 
Allar kuşan, has bahçeden güller takın,
Bir düştür seyrettiğin aynadan madem!
 
Gel kavuş akşamla, desinler: “Ay doğmuş!
“Dağılmış müjdeler olsun, zülüf, perçem!”
 
Yüzgörümlük Eflak ve Buğdan, dilersen
Bu can var, esirgenmez, iste bir tanem!
 
Oktay Rifat

HİKÂYE
 
Senin dudakların pembe
Ellerin beyaz,
Al tut ellerimi bebek
Tut biraz!
 
Benim doğduğum köylerde
Ceviz ağaçları yoktu,
Ben bu yüzden serinliğe hasretim
Okşa biraz!
 
Benim doğduğum köylerde
Buğday tarlaları yoktu,
Dağıt saçlarını bebek
Savur biraz!
 
Benim doğduğum köyleri
Akşamları eşkiyalar basardı.
Ben bu yüzden yalnızlığı hiç sevmem
Konuş biraz!
 
Benim doğduğum köylerde
Şimal rüzgârları eserdi,
Hep bu yüzden dudaklarım çatlaktır
Öp biraz!
 
Sen Türkiye gibi aydınlık ve güzelsin!
Benim doğduğum köyler de güzeldi
Sen de anlat doğduğun yerleri,
Anlat biraz!
Cahit Külebi
 
OKUL DIŞI
 
Bakın şimdi şu sayacağım şeylerin
Okulu yok
Gökyüzünde rasgele bir bulut parçası için
Körükörüne tutkunluğun
Ağacın birine durup dururken abayı yakmanın
Sigara içmekten
Kibrit çakmaktan alacağınız keyfin
Okulu yok
Yaz geceleri cırcır böceklerini
Dinlemeyi bilmenin de okulu yok
Okulu yok ekmeği peyniri domatesi
Küçümsememenin
Sözün sazın oyanın yazmanın
Halisini seçmenin
Daha buna benzer nice
Nice şeyin okulu yok
Aşkın inancın insanlığın okulu yok
Ama dilerseniz hepsini öğrenebilirsiniz
Biraz çaba
Yeter
Sabahattin Kudret Aksal
 
MASA DA MASAYMIŞ HA
 
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Ekmeğin havanın yumuşaklığını koydu
Adam masaya
Aklında olup bitenleri koydu
Ne yapmak istiyordu hayatta
İşte onu koydu
Kimi seviyordu kimi sevmiyordu
Adam masaya onları da koydu
Üç kere üç dokuz ederdi
Adam koydu masaya dokuzu
Pencere yanındaydı gökyüzü yanında
Uzandı masaya sonsuzu koydu
Bir bira içmek istiyordu kaç gündür
Masaya biranın dökülüşünü koydu
Uykusunu koydu uyanıklığını koydu
Tokluğunu açlığını koydu.
 
Masa da masaymış ha
Bana mısın demedi bu kadar yüke
Bir iki sallandı durdu
Adam ha babam koyuyordu
                                   Edip Cansever
 
KARADUT
 
Karadutum, çatal karam, çingenem
Nar tanem, nur tanem, bir tanem
Ağaç isem dalımsın salkım saçak
Petek isem balımsın ağulum
Günahımsın vebâlimsin
Dili mercan, dizi mercan, dişi mercan
Yoluna bir can koyduğum
Gökte ararken yerde bulduğum
Karadutum, çatal karam, çingenem
Daha nem olacaktın bir tanem
Gülen ayvam, ağlayan narımsın
Kadınım, kısrağım, karımsın
Bedri Rahmi Eyüboğlu
 
ANLATAMIYORUM
 
Ağlasam sesimi duyar mısınız, mısralarımda
dokunabilir misiniz,
gözyaşlarıma
                        ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel
kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
bu derde düşmeden önce
 
Bir yer var biliyorum;
her şeyi söylemek mümkün;
epeyce yaklaşmışım, duyuyorum,
anlatamıyorum
                        Orhan Veli Kanık
 
GÜN OLUR
 
Gün olur, alır başımı giderim,
Denizden yeni çıkmış ağların kokusunda
Şu ada senin, bu ada benim,
Yelkovan kuşlarının peşi sıra.
 
Dünyalar vardır, düşünemezsiniz;
Çiçekler gürültüyle açar;
Gürültüyle çıkar duman topraktan.
 
Hele martılar, hele martılar,
Her bir tüylerinde ayrı telâş!..
 
Gün olur, başıma kadar mavi;
Gün olur, başıma kadar güneş;
Gün olur, deli gibi...
                                   Orhan Veli Kanık
                            
       
KIZIMA (HAZAL İÇİN)
 
Bütün insanları dostun bil
Kardeşin bil kızım
Sevginin ürünüdür insan
Nefretin değil kızım
Zulmün önünde
Dimdik tut onurunu
Sevginin önünde
Eğil kızım
                        Ataol Behramoğlu 
 
BEBEKLERİN ULUSU YOK
 
İlk kez yurdumdan uzakta yaşadım bu duyguyu
Bebeklerin ulusu yok
Başlarını tutuşları aynı
Bakarken gözlerinde aynı merak
Ağlarken aynı seslerinin tonu
 
Bebekler, çiçeği insanlığımızın
Güllerin en hası en goncası
Sarışın bir ışık parçası kimi
Kimi kapkara üzüm tanesi
 
Babalar, çıkarmayın onları akıldan
Analar, koruyun bebeklerinizi
Susturun susturun söyletmeyin
Savaştan, yıkımdan söz ederse biri
 
Bırakalım sevdayla büyüsünler
Serpilip gelişsinler fidan gibi
Senin benim hiç kimsenin değil
Bütün bir yeryüzünündür onlar
Bütün insanlığın gözbebeği
 
İlk kez yurdumdan uzakta yaşadım bu duyguyu
Bebeklerin ulusu yok
Bebekler, çiçeği insanlığımızın
Ve geleceğimizin biricik umudu
                                               Ataol Behramoğlu 
 
GAZEL
 
Dîdem ruhunu gözler gözler ruhunu dîdem
Kıblem olalı kaşın kaşın olalı kıblem
 
Cennet gibidir rûyin rûyin gibidir cennet
Âdem doyamaz sana sana doyamaz âdem
 
Gamzen ciğerim deldi deldi ciğerim gamzen
Bilmem nic’olur hâlim hâlim nic’olur bilmem
 
Vuslat bileli hicrin hicrin bileli vuslat
Mâtem görünür şâdî şâdî görünür mâtem
 
Zahmım göricek cânâ cânâ göricek zahmım
Merhem koyasın bir gün bir gün koyasın merhem
 
Sen de nazarı dâim dâim nazarı sende
Âlem yüzüne meftun meftun yüzüne âlem
 
Olsun ko Nazîm ey gül ey gül ko Nazîm olsun
Her dem gülüne bülbül bülbül gülüne her dem
                                               Nazîm
 
DÜZ KOŞMA
 
Dedim dilber didelerin işlenmiş
Dedi çok ağladım sel yarasıdır
Dedim dilber yanakların dişlenmiş
Dedi zülfüm değdi tel yarasıdır
 
Dedim dilber lebin şeker bal olmuş
Dedi bugün bana başka hâl olmuş
Dedim dilber ak gerdanın al olmuş
Dedi çiçek soktum gül yarasıdır
 
Dedim dilber Emrah’ın aklını aldın
Dedi şu cihanda beni mi buldun
Dedim dilber niçin sararıp soldun
Dedi çekdiceğim dil yarasıdır
                                   Ercişli Emrah
 
 
Cihânı hîçe satmaktır adı aşk
Döküp varlığı gitmektir adı aşk
 
Elinde sükkeri ayruğa sunup
Ağuyu kendi yutmaktır adı aşk
 
Belâ yağmur gibi gökden yağarsa
Ana kendini atmaktır adı aşk
 
Var Eşrefoğlu Rûmî bil hakîkat
Vücudu fânî etmekdir adı aşk
Eşrefoğlu Rumî
 
ÜÇÜNCÜ ŞAHSIN ŞİİRİ
 
gözlerin gözlerime değince
felaketim olurdu ağlardım
beni sevmiyordun bilirdim
bir sevdiğin vardı duyardım
çöp gibi bir oğlan ipince
hayırsızın biriydi fikrimce
ne vakit karşımda görsem
öldüreceğimden korkardım
felaketim olurdu ağlardım
 
ne vakit maçka’dan geçsem
limanda hep gemiler olurdu
ağaçlar kuş gibi gülerdi
bir rüzgâr aklımı alırdı
sessizce bir cigara yakardın
kirpiklerini eğerdin bakardın
üşürdüm içim ürperirdi
felaketim olurdu ağlardım
 
akşamlar bir roman gibi biterdi
jezabel kan içinde yatardı
limandan bir gemi giderdi
sen kalkıp ona giderdin
benzin mum gibi giderdin
sabaha kadar kalırdın
hayırsızın biriydi fikrimce
güldü mü cenazeye benzerdi
hele seni kollarına aldı mı
felaketim olurdu ağlardım
Attila İlhan
 
YAĞMUR KAÇAĞI
 
elimden tut yoksa düşeceğim
yoksa bir bir yıldızlar düşecek
eğer şairsem beni tanırsan
yağmurdan korktuğumu bilirsen
gözlerim aklına gelirse
elimden tut yoksa düşeceğim
yağmur beni götürecek yoksa beni
 
geceleri bir çarpıntı duyarsan
telaş telaş yağmurdan kaçıyorum
sarayburnu’ndan geçiyorum
akşamüstü eylülsü ıslanmışsam
beni görsen belki anlayamazsın
içlenir gizli gizli ağlarsın
eğer ben yalnızsam yanılmışsam
elimden tut yoksa düşeceğim
yağmur beni götürecek yoksa beni
                                   Attila İlhan
 
BEN SANA MECBURUM BİLEMEZSİN
 
ben sana mecburum bilemezsin
adını mıh gibi aklımda tutuyorum
büyüdükçe büyüyor gözlerin
ben sana mecburum bilemezsin
içimi seninle ısıtıyorum
 
ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
bu şehir o eski istanbul mudur
karanlıkta bulutlar parçalanıyor
sokak lambaları birden yanıyor
kaldırımlarda yağmur kokusu
ben sana mecburum sen yoksun
 
sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
insan bir akşam üstü ansızın yorulur
tutsak ustura ağzında yaşamaktan
kimi zaman ellerini kırar tutkusu
birkaç hayat çıkarır yaşamasından
hangi kapıyı çalsa kimi zaman
arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu
 
fatih’te yoksul bir gramafon çalıyor
eski zamanlardan bir cuma çalıyor
durup köşe başında deliksiz dinlesem
sana kullanılmamış bir gök getirsem
haftalar ellerimde ufalanıyor
ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
ben sana mecburum sen yoksun
 
belki haziran’da mavi benekli çocuksun
ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden
belki yeşilköy’de uçağa biniyorsun
bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor
belki körsün kırılmışsın telâş içindesin
kötü rüzgâr saçlarını götürüyor
 
ne vakit bir yaşamak düşünsem
bu kurtlar sofrasında belki zor
ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden
ne vakit bir yaşamak düşünsem
sus deyip adınla başlıyorum
içimsıra kımıldıyor gizli denizlerin
hayır başka türlü olmayacak
ben sana mecburum bilemezsin
                                   Attila İlhan
 
hiç gitmediğim bir yerde
 
hiç gitmediğim bir yerde, sevinçle ötesinde
her türlü yaşantının, kendi sessizliği var
                                     gözlerinin:
en ince kımıltında birşey var içime gömen beni,
birşey dokunamayacağım kadar bana yakın
kolayca açar beni en ürkek bir bakışın
parmaklar gibi kapamış olsam bile kendimi ,
sen hep yaprak yaprak açarsın beni, Baharın
(dokunup ustaca, gizlice) açışı gibi ilk gülünü
 
ya da beni kapatmaksa istediğin, ben,
hayatım kapanırız güzelce, birden
karın her yere özenle inişini
düşleyen yüreğince şu çiçeğin;
 
duyduğumuz hiçbir şey bu ülkede
erişemez gücüne sonsuz inceliğinin:
renkleriyle yapısının beni bağlayan,
öldüren, hiç durmadan, her nefeste
 
(bilmiyorum nedir bu sende olan, bu kapayan
ve açan; yalnız anlıyor içimde birşey
gözlerinin sesini güllerden derin olan)
kimsenin yok, yağmurun bile, böyle küçük elleri
e. e. cummings
 
ELSA’NIN GÖZLERİ
 
Öyle derin ki gözlerin içmeye eğildim de
Bütün güneşleri pırıl pırıl orada gördüm
Orada bütün ümitsizleri bekleyen ölüm
Öyle derin ki her şeyi unuttum içlerinde
 
Uçsuz bir denizdir bulanır kuş gölgelerinde
Sonra birden güneş çıkar o bulanıklık geçer
Yaz meleklerin eteklerinden bulutlar biçer
Göklerin en mavisi buğdayların üzerinde
 
Karanlık bulutları boşuna dağıtır rüzgâr
Göklerden aydındır gözlerin bir yaş belirince
Camın karılan yerindeki maviliğini de
Yağmur sonu semalarını da kıskanırlar
...................................
Ben bu radiumu bir pekbilent taşından çıkardım
Benim de yandı parmaklarım memnu ateşinde
Bulup bulup yeniden kaybettiğim cennet ülke
Gözlerin Peru’mdur benim Golkond’un Hindistan’ım
 
Kâinat param parça oldu bir akşam üzeri
Her kurtulan ateş yaktı üstünde bir kayanın
Gördüm denizin üzerinde parlayan Elsa’nın
Gözleri Elsa’nın gözleri Elsa’nın gözleri
                        Louis Aragon (çev. Orhan Veli Kanık)
 
SEVGİLERDE
 
Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen, tutuk, saygılı
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı
 
Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemezdiniz) herşeyi
Bir bakış bile yeterken anlatmaya
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı
 
Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek
Yılların telaşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi
 
Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı
Gecelerde ve yalnız
Vermeye az buldunuz
Yahut vaktiniz olmadı
Behçet Necatigil
 

BEKLEYEN
 
Sen, kaçan bir ürkek ceylansın dağda,
Ben, peşine düşmüş bir canavarım!
İstersen dünyayı çağır imdada;
Sen varsın dünyada, bir de ben varım!
 
Seni korkutacak geçtiğin yollar,
Arkandan gelecek hep ayak sesim.
Sarıp vücudunu belirsiz kollar,
Enseni yakacak ateş nefesim.
 
Kimsesiz odamda kış geceleri,
İçin ürperdiği demler beni an!
De ki: Odur sarsan pencereleri,
De ki: Rüzgâr değil, odur haykıran!
 
Göğsümden havaya kattığım zehir,
Solduracak bir gül gibi ömrümü.
Kaçıp dolaşsan da sen, şehir şehir,
Bana kalacaksın yine son günü.
 
Ölürsün... Kapanır yollar geriye;
Ben mezarla sırdaş olur, beklerim.
Varılmaz hayâle işaret diye
Toprağında bir taş olur, beklerim...
Necip Fazıl Kısakürek
 
 
FİRARİ
 
Sana çirkin dediler, düşmanı oldum güzelin,
Sana kâfir dediler, diş biledim Hakk’a bile,
Topladın saçtığı altınları yüzlerce elin,
Kahpelendin de garez bağladım ahlâka bile...
 
Sana çirkin demedim, sana kâfir demedim,
Bence dinin gibi küfrün de mukaddesti senin,
Yaşadın beş sene kalbimde, misafir demedim,
Bu firar aklına nerden, ne zaman esti senin?
 
Zülfünün yay gibi kuvvetli çelik tellerine
Takılan gönlüm asırlarca peşinden gidecek.
Sen bir ahu gibi dağdan dağa kaçsan da yine
Seni aşkım canavarlar gibi takip edecek!..
                                                           Faruk Nafiz Çamlıbel

LAVİNİA
 
Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
 
Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.
 
Sana gitme demeyeceğim,
Ama gitme Lavinia.
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme, Lavinia.
 
Özdemir Asaf
 
NERDESİN?
 
Geceleyin bir ses böler uykumu,
İçim ürpermeyle dolar: -Nerdesin?
Arıyorum yıllar var ki ben onu,
Âşıkıyım beni çağıran bu sesin.
 
Gün olur sürüyüp beni derbeder,
Bu ses rüzgârlara karışır gider.
Gün olur peşimden yürür beraber,
Ansızın haykırır bana: -Nerdesin?
 
Bütün sevgileri atıp içimden,
Varlığımı yalnız ona verdim ben,
Elverir ki bir gün bana derinden,
Ta derinden bir gün bana “Gel” desin.
                                   Ahmet Kutsi Tecer
 
ABBAS
 
Haydi Abbas, vakit tamam;
Akşam diyordun işte oldu akşam.
Kur bakalım çilingir soframızı,
Dinsin artık bu kalb ağrısı.
Şu ağacın gölgesinde olsun;
Tam kenarında havuzun.
Aya haber sal çıksın bu gece;
Görünsün şöyle gönlümce.
Bas kırbacı sihirli seccadeye.
Göster hükmettiğini mesafeye
Ve zamana.
Katıp tozu dumana,
Var git,
Böyle ferman etti Cahit,
Al getir ilk sevgiliyi Beşiktaş’tan:
Yaşamak istiyorum gençliğimi yeni baştan.
                                               Cahit Sıtkı Tarancı
 
MOR KÜLHANİ
 
1. Şiirimiz karadır abiler
 
Kendi kendine çalan bir davul zurna
Sesini duyunca kendi kendine güreşmeye başlayan
Taşınır mal helalarında kara kamunun
Şeye dar pantolonlu kostak delikanlıların şiiridir
 
Aşk örgütlenmektir bir düşünün abiler
 
2. Şiirimiz her işi yapar abiler
 
Valde Atik’te Eski Şair Çıkmazı’nda oturur
Saçları bir sözle örülür bir sözle çözülür,
Kötü caddeye düşmüş bir tazenin yakın mezarlıkta
Saatlerini çıkarmış yedi dala gerilmesinin şiiridir
 
Dirim kısa ölüm uzundur cehennette herhal abiler
 
3. Şiirimiz gül kurutur abiler
 
Dönüşmeye başlamış Beşiktaşlı kuşçu bir babanın
Taşınmaz kum taşır mavnalarla Karabiga’ya kaçan
Gamze şeyli pek hoş benli son oğlunu
Suriye hamamında sabuna boğmasının şiiridir
 
Oğullar oğulluktan sessizce çekilmesini bilmelidir abiler
 
4. Şiirimiz erkek emzirir abiler
 
İlerde kim bilir göz okullarına gitmek ister
Yanık karamelalar satar aşağısı kesik kör bir çocuğun
Kinleri henüz tüfek biçimini bulamamış olmakla
Tabanlarına tükürerek atış yapmasının şiiridir
 
Böylesi haftalık resimler görür ve bacaklanır abiler
 
5. Şiirimiz mor külhanidir abiler
 
Topağacından aparthanlarda odası bulunamaz
Yarısı silinmiş bir ejderhanın düzüşüm üzre eylemde
Kiralık bir kentin giriş kapılarına kara kireçle
Şairlerin ümüğüne çökerken işaretlenmesinin şiiridir.
 
Ayıptır söylemesi vakitsiz Üsküdarlıyız abiler
 
6. Şiirimiz kentten içeridir abiler
 
Takvimler değiştirilirken bir gün yitirilir
Bir kent ölümünün denizine kayar dragomanlarıyla
 
Düzayak çivit badanalı bir kent nasıl kurulur abiler?
                                                           Ece Ayhan
 
ŞEHRAZAT
 
Sen gecenin gündüzün dışında
Sen kalbin atışında kanın akışında
Sen Şehrazat bir lâmba bir hükümdar bakışında
Bir ölüm kuşunun feryadını duyarsın
 
Sen bir rüya geceleyin gündüzün
Sen bir yağmur ince hazin
Sen şarkılarca büyük uzun
Sen yolunu kaybeden yolcuların üstüne
Bir ömür boyu yağan bir ömür boyu karsın
 
Sen merhamet sen rüzgâr sen tiril tiril kadın
Sen bir mahşer içinde en aziz yalnızlığı yaşadın
Sen başını çeviren cellatbaşının güne
Sen öyle ki sen diye diye seni anlıyamayız
Şehrazat ah Şehrazat Şehrazat
Sen sevgili sen can sen yarsın
                                   Sezai Karakoç
 
SIRLAR GAZELİ
 
bir günlük ağacı gibi aşkın doğusundanım
çöl diye geçilen aşk doğudadır
 
geçseydim, geçilirdim, güler yanardım
 
dünya denen dükkâna neyim yoksa bıraktım
emaneti alan yok dil yarasıdır
 
sussaydım, sorulurdum, söyler yanardım
 
şarabın, esrârı hani, ben bir han kaldım
köpürmek nafile, âlem ruh viranıdır
 
açılsaydım, kapanırdım, kurur yanardım
 
dört kapıda bulut olup aynaya kandım
sır tutmayan ayna yüz karasıdır
 
baksaydım, kırılırdım, düşer yanardım
 
beni umurundan düşen seni dünyaya saldım
sohbetinden düşeli daldığım çok ummandır
 
iptida ağlardım gözden, şimdi içten yanarım
                                               Haydar Ergülen
 
 
 
 
 
 
 
452203 ziyaretçiburayı ziyaret etti
Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol