sırası gelince   acının vergisini verdik, gülün haracını ödedik hüznü demirbaş defterinden düşmeye geldi sıra   sen ki eyvan ağıtlarda sürekli ve ahşap bir gülümseme gibi durdun gözlerin bozkırdan devşirme yolların bozgundan derlenmiş karanlık yolcusu turnaların ve kurdun ey hüzünlere reâyâ olan derviş   acının vergisini verdin, gülün haracını ödedin hüznü demirbaş defterinden düşmeye geldi sıra   tarlalarla uzar gider al kısrak gökçe çiçek tozar durur sılalarla oysa ölüm, bir uçtan bir uca bir uzun kervansaraydır ki savrulur günü saati gelince yıkılır yırtıla yırtıla Hilmi Yavuz doğunun kalıtı   biz üç güzel kardeştik ve ölüm, ölüm en gencimizdi bizim   bize doğunun büyük şiiri kaldı   o bir nehir gibi ve kendimizin nice ipek yollarına dökülüp ve derin kollarına bir gonca gül diye kapanıp ve tiftik, safran ve kilim gibi onca acılardan sonra, mağrur ve yitik bir külliyeye benzer gurbetimizin gide gide sonuna geldik   biz üç güzel kardeştik ve ölüm, en gencimizdi bizim   bize doğunun büyük şiiri kaldı   sonra derviş defterimiz kapandı gün kara koyun, gece oğlaktı ve göçebe bir çeşme olan ikizim şiiri bir oba gibi kaldırıp dağ taş demeden, dizlerimizin bir bir büküldüğü baharat yollarından korkunç bir ağıt diye geçirip bizi düzlüğe çıkardı   bize doğunun büyük şiiri kaldı Hilmi Yavuz doğunun sevdaları (ı)   sevda derinlerdedir, oysa ferhâd üstünü kazmada dağın   kalbimin, yâni o yağmur ve acıdan ocağın madenini, lâciverdî ve mahmur bir ağrıyla delmede şirin ve en anlaşılmaz, en derin bir şiirin yurd edindiği billûr bir köşke girmede leylâ   ve mecnun’un, yâni o çölden ve ağıttan otağın önünde, bir adak gibi ölüme diz çöktürmede leylâ ve yakut, şafak ve irin ile emzirdiği bir güzün boynunu vurmada şirin   sevda derinlerdedir, oysa ferhâd üstünü kazmada dağın Hilmi Yavuz   doğunun sevdaları (ıv)   bir göl güle düşerse göl değil de gül bulanır   gurbet sende pamuklarsa gece aya ordan doğar şiir acıya çullanır ilkyaz düşeli beridir giden ben değilim, yoldur dili söyleyen sevdaysa mektubum kalbime yollanır   nehir kuşa batsa birden aksa tersine aksa batsa kül, batsa turna ve batsa... ve benim bir yanım ki ferhâdsa bir yanım dağdır hasret, külüngü vurduğum yerdir ateş, kül ile dağlanır   bir göl güle düşerse göl değil de gül bulanır Hilmi Yavuz hayâl hanım   yeşil imgeli kız! ilkyazım! hangi harf gül, hangi dal dize? bu büyük ağaçtan her ikimize kalan hangimizdik... ey hayâl hanım?   yeşil imgeli kız! biz size yazılı sevdalar sunduktu ve döne döne uçurumlar gibi şiirler... şiirlerle örselenmiş yüzü ve kalbi güllere belenmiş biriydim ben... ve hangimize doğru akar suydum, ey hayâl hanım?   yeşil imgeli kız! siz eğnimize bir göçük sesi                         gibi işlendinizdi ve derin bir gül duygusu verdiniz bana. siz yazıp yoketmek gibi miydiniz? ve o yokoluştan güz tenimize bulanan siz miydiniz, ey hayâl hanım?   yeşil imgeli kız! ilkyazım! hangi harf gül, hangi dal dize? bu derin ağaçtan her ikimize kalan hangimizdik... ey hayâl hanım? Hilmi Yavuz     BÜYÜK OLSUN   Ben büyük şarkıları severim, büyük olsun Deniz gibi, gökyüzü gibi her şey ve mahzun. Seviyorsam seni aşk ebedîdir gönlümce Âşıksam kadınım değil Tanrıçamsın, ece Denizler yolculuğa davet eder de beni Giderim düşünerek geri döneceğim günü Ben büyük rüzgarları severim büyük olsun Aşkım da, hasretim de hepsi, her şey ve mahzun İnsan bir yanınca Kerem misâli yanmalı Uykudan bile mahşer gününde uyanmalı                                                          AHMET MUHİP DRANAS         size bakmanın tarihi   size bakmanın tarihi! siz bir gonca kadar kendiliğinden yazılmış olmalısınız derin, korkunç ve ergen kalbim, sevdalara sığmayan kalbim bir dağı içeriyor geçerken siz o dağa sanki kış ve sanki bıldır yağan karsınız umarsız sözcüklere bulanmış   size bakmanın tarihi! siz bir keteni köpürten yaz                         ve inanılmaz yalnızlıklarsınız; sadece sizin olan o vahim, o beyaz ve kuytu gurbet sesleriyle işlenmiş yazdıklarınız ve yanık, kavrulmuş dizelersiniz kimbilir hangi sevdalara dolanmış   size bakmanın tarihi! bir kalbime güvensem sizi hep okurdum ben... ama nedense hep aynı hüzün ve                         hep aynı tutkuyla bakmayı bilmediğimden, ne yapsam                         bir ilenç, bir kargış gibi ardımsıra geliyor şairliğim o solgun yolculuğa adanmış   Hilmi Yavuz       GEÇMİŞ YAZ   Rü’yâ gibi bir yazdı. Yarattın hevesinle, Her ânını, her rengini, her şi’rini hazdan. Hâlâ doludur bahçeler en tatlı sesinle! Bir gün, bir uzak hâtıra özlersen o yazdan   Körfezdeki suya bir bak, göreceksin: Geçmiş gecelerden biri durmakta derinde; Mehtâb... iri güller... ve senin en güzel aksin... Velhasıl o rü’yâ duruyor yerli yerinde!   Yahya Kemal Beyatlı                                 RİNDLERİN AKŞAMI   Dönülmez akşamın ufkundayız. Vakit çok geç; Bu son fasıldır ey ömrüm, nasıl geçersen geç! Cihâna bir daha gelmek hayâl edilse bile, Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle. Geniş kanatları boşlukta simsiyâh açılan Ve arkasında güneş doğmıyan büyük kapıdan Geçince başlıyacak bitmiyen sükûnlu gece. Gurûba karşı bu son bahçelerde, keyfince, Ya şevk içinde harâb ol, ya aşk içinde gönül! Ya lâle açmalıdır göğsümüzde yâhud gül.   Yahya Kemal Beyatlı     BİR BAŞKA TEPEDEN   Sana dün bir tepeden baktım azîz İstanbul! Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiç bir yer. Ömrüm oldukça, gönül tahtıma keyfince kurul! Sâde bir semtini sevmek bile bir ömre değer.   Nice revnaklı şehirler görülür dünyâda, Lâkin efsunlu güzellikleri sensin yaratan. Yaşamıştır derim, en hoş ve uzun rü’yâda Sende çok yıl yaşıyan, sende ölen, sende yatan.   Yahya Kemal Beyatlı       MUKADDİME                        -Karaosmanzâde Câvide Hayri Hanım Efendi’ye   Zannetme ki güldür, ne da lâle, Âteş doludur, tutma yanarsın Karşında şu gülgûn piyâle...   İçmişti Fuzuli bu alevden, Düşmüştü bu iksir ile Mecnûn Şi’rin sana anlattığı hâle..   Yanmakta bu sâgardan içenler, Doldurmuş onunçün şeb-i aşkı Baştanbaşa efgân ile nâle..   Âteş doludur, tutma yanarsın Karşında şu gülgûn piyâle!   Ahmet Haşim     MERDİVEN   Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden, Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak, Ve bir zaman bakacaksın semâya ağlayarak..   Sular sarardı.. yüzün perde perde solmakta Kızıl havâları seyret ki akşam olmakta...   Eğilmiş arza, kanar, muttasıl kanar güller, Durur alev gibi dallarda kanlı bülbüller, Sular mı yandı? Neden tunca benziyor mermer?   Bu bir lisân-ı hafîdir ki rûha dolmakta, Kızıl havâları seyret ki akşam olmakta!   Ahmet Haşim   BİR GÜNÜN SONUNDA ARZU   Yorgun gözümün halkalarında Güller gibi fecr oldu nümâyan, Güller gibi.. sonsuz, iri güller Güller ki kamıştan daha nâlân, Gün doğdu yazık arkalarında!   Altın kulelerden yine kuşlar Tekrarını ömrün eder ilân. Kuşlar mıdır onlar ki her akşam Âlemlerimizden sefer eyler?   Akşam, yine akşam, yine akşam, Bir sırma kemerdir suya baksam Akşam, yine akşam, yine akşam, Göllerde bu dem bir kamış olsam!   Ahmet Haşim   PARILTI   Ateş gibi bir nehr akıyordu Rûhumla o rûhun arasından, Bahsetti, derinden ona hâlim Aşkın bu umulmaz yarasından                  (onulmaz)   Vurdukça bu nehrin ona aksi Kaçtım o bakıştan, o dudaktan, Baktım ona, sessizce uzaktan Vurdukça bu aşkın ona aksi..   Ahmet Haşim     AĞAÇ   Gün bitti. Ağaçta neşe söndü. Dallar ateş oldu. Kuş da yakut. Yaprakla kuşun parıltısından Havzın suyu ergûvâna döndü. Ahmet Haşim   HATIRLAMA   Sen akşamlar kadar büyülü, sıcak, Rüyâların kadar sade, güzeldin, Başbaşa uzandık günlerce ıslak Çimenlerinde yaz bahçelerinin.   Ömrün gecesinde sükûn, aydınlık Boşanan bir seldi avuçlarından, Bir masal havası gibi paylaştık Mehtabı kırılmış dal uçlarından. Ahmet Hamdi Tanpınar   BÜTÜN YAZ   Ne güzel geçti bütün yaz, Geceler küçük bahçede... Sen zambaklar kadar beyaz Ve ürkek bir düşüncede, Sanki mehtaplı gecede, Hülyan, eşiği aşılmaz Bir saray olmuştu bize; Hapsolmuş gibiydim bense, Bir çözülmez bilmecede. Ne güzel geçti bütün yaz, Geceler küçük bahçede. Ahmet Hamdi Tanpınar LEYLÂ   Bu akşam rüyamda Leylâ’yı gördüm Derdini ağlarken yanan bir muma; İpek saçlarını elimle ördüm, Ve bir kemend gibi takdım boynuma Bu akşam rüyamda Leylâ’yı gördüm.   Leylâ... Elâ gözlü bir çöl ahûsu Saçları bahtından daha siyahtır. Kurmuş diye sevda yolunda pusu Dökdüğü gözyaşı, çekdiği ahdır. Leylâ... Elâ gözlü bir çöl ahûsu.   Bir damla inciydi kirpiklerinde, Aşkın ıztırabla dolu rüyası Bir başka güzellik var kederinde Bir başka âlem ki ruhunun yası, Sessiz incileşir kirpiklerinde.                                                   Ahmet Hamdi Tanpınar SERENAD   Yeşil pencerenden bir gül at bana, Işıklarla dolsun kalbimin içi. Geldim işte mevsim gibi kapına Gözlerimde bulut, saçlarımda çiğ.   Açılan bir gülsün sen yaprak yaprak, Ben aşkımla bahar getirdim sana; Tozlu yollarından geçtiğim uzak İklimden şarkılar getirdim sana.   Şeffaf damlalarla titreyen, ağır Koncanın altından bükülmüş her sak Seninçin dallardan süzülen ıtır, Seninçin karanfıl, yasemin zambak...   Bir kuş sesi gelir dudaklarından; Gözlerin, gönlümde açan nergisler. Düşen öpüşlerdir dudaklarından Mor akasyalarda ürperen seher.   Pencerenden bir gül attığın zaman Işıkla dolacak kalbimin içi. Geçiyorum mevsim gibi kapından Gözlerimde bulut, saçlarımda çiğ.   Ahmet Muhip Dıranas     HASRET   Yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli  belini sarmayalı  gözünün içinde durmıyalı aklının aydınlığına sorular sormıyalı dokunmıyalı sıcaklığına karnının Yüz yıldır bekler beni                    bir şehirde bir kadın. Aynı daldaydık aynı daldaydık  aynı daldan düşüp ayrıldık  aramızda yüz yıllık zaman                    yol yüz yıllık Yüz yıldır alaca karanlıkta                    koşuyorum ardından                                                           Nazım Hikmet        TAHİR İLE ZÜHRE MESELESİ   Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da Hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil Bütün iş Tahir ile Zühre olabilmekte Yani yürekte... Meselâ bir barikatta dövüşerek Meselâ kuzey kutbunu keşfe giderken Meselâ denerken damarlarında bir serumu Ölmek ayıp olur mu?   Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da Hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil   Seversin dünyayı doludizgin Ama o bunun farkında değildir Ayrılmak istemezsin dünyadan Ama o senden ayrılacak Yani sen elmayı seviyorsun diye Elmanın da seni sevmesi şart mı? Yani Tahir’i Zühre sevmeseydi artık Yahut hiç sevmeseydi Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden   Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da Hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil                                                         NAZIM HİKMET   MAVİ GÖZLÜ DEV, MİNNACIK KADIN VE HANIMELLERİ   O mavi gözlü bir devdi, Minnacık bir kadın sevdi. Kadının hayali minnacık bir evdi,                         bahçesinde ebruliii                                    hanımeli                                                açan bir ev. Bir dev gibi seviyordu dev. Ve elleri öyle büyük işler için                         hazırlanmıştı ki devin, yapamazdı yapısını,                         çalamazdı kapısını bahçesinde ebruliii                         hanımeli                                    açan evin.   O mavi gözlü bir devdi, Minnacık bir kadın sevdi. Mini minnacıktı kadın. Rahata acıktı kadın             yoruldu devin büyük yolunda. Ve elveda! deyip mavi gözlü deve, girdi zengin bir cücenin kolunda bahçesinde ebruliii                         hanımeli                                    açan eve. Şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev, Dev gibi sevgilere mezar bile olamaz. bahçesinde ebruliii                         hanımeli                                    açan ev...                                                             Nazım Hikmet HÜRREM SULTANA GAZEL   Bu dünyayı seninle sevmişim, Hürrem! Öldürür diriltirsin, Mesih’im, Zühre’m!   Karun’ca mal yığsam ben neylerim sensiz, Neylenir saltanat sensiz, gözüm, gözdem!   Allar kuşan, has bahçeden güller takın, Bir düştür seyrettiğin aynadan madem!   Gel kavuş akşamla, desinler: “Ay doğmuş! “Dağılmış müjdeler olsun, zülüf, perçem!”   Yüzgörümlük Eflak ve Buğdan, dilersen Bu can var, esirgenmez, iste bir tanem!   Oktay Rifat HİKÂYE   Senin dudakların pembe Ellerin beyaz, Al tut ellerimi bebek Tut biraz!   Benim doğduğum köylerde Ceviz ağaçları yoktu, Ben bu yüzden serinliğe hasretim Okşa biraz!   Benim doğduğum köylerde Buğday tarlaları yoktu, Dağıt saçlarını bebek Savur biraz!   Benim doğduğum köyleri Akşamları eşkiyalar basardı. Ben bu yüzden yalnızlığı hiç sevmem Konuş biraz!   Benim doğduğum köylerde Şimal rüzgârları eserdi, Hep bu yüzden dudaklarım çatlaktır Öp biraz!   Sen Türkiye gibi aydınlık ve güzelsin! Benim doğduğum köyler de güzeldi Sen de anlat doğduğun yerleri, Anlat biraz! Cahit Külebi   OKUL DIŞI   Bakın şimdi şu sayacağım şeylerin Okulu yok Gökyüzünde rasgele bir bulut parçası için Körükörüne tutkunluğun Ağacın birine durup dururken abayı yakmanın Sigara içmekten Kibrit çakmaktan alacağınız keyfin Okulu yok Yaz geceleri cırcır böceklerini Dinlemeyi bilmenin de okulu yok Okulu yok ekmeği peyniri domatesi Küçümsememenin Sözün sazın oyanın yazmanın Halisini seçmenin Daha buna benzer nice Nice şeyin okulu yok Aşkın inancın insanlığın okulu yok Ama dilerseniz hepsini öğrenebilirsiniz Biraz çaba Yeter Sabahattin Kudret Aksal   MASA DA MASAYMIŞ HA   Adam yaşama sevinci içinde Masaya anahtarlarını koydu Bakır kâseye çiçekleri koydu Sütünü yumurtasını koydu Pencereden gelen ışığı koydu Bisiklet sesini çıkrık sesini Ekmeğin havanın yumuşaklığını koydu Adam masaya Aklında olup bitenleri koydu Ne yapmak istiyordu hayatta İşte onu koydu Kimi seviyordu kimi sevmiyordu Adam masaya onları da koydu Üç kere üç dokuz ederdi Adam koydu masaya dokuzu Pencere yanındaydı gökyüzü yanında Uzandı masaya sonsuzu koydu Bir bira içmek istiyordu kaç gündür Masaya biranın dökülüşünü koydu Uykusunu koydu uyanıklığını koydu Tokluğunu açlığını koydu.   Masa da masaymış ha Bana mısın demedi bu kadar yüke Bir iki sallandı durdu Adam ha babam koyuyordu                                    Edip Cansever   KARADUT   Karadutum, çatal karam, çingenem Nar tanem, nur tanem, bir tanem Ağaç isem dalımsın salkım saçak Petek isem balımsın ağulum Günahımsın vebâlimsin Dili mercan, dizi mercan, dişi mercan Yoluna bir can koyduğum Gökte ararken yerde bulduğum Karadutum, çatal karam, çingenem Daha nem olacaktın bir tanem Gülen ayvam, ağlayan narımsın Kadınım, kısrağım, karımsın Bedri Rahmi Eyüboğlu   ANLATAMIYORUM   Ağlasam sesimi duyar mısınız, mısralarımda dokunabilir misiniz, gözyaşlarıma                         ellerinizle? Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel kelimelerinse kifayetsiz olduğunu bu derde düşmeden önce   Bir yer var biliyorum; her şeyi söylemek mümkün; epeyce yaklaşmışım, duyuyorum, anlatamıyorum                         Orhan Veli Kanık   GÜN OLUR   Gün olur, alır başımı giderim, Denizden yeni çıkmış ağların kokusunda Şu ada senin, bu ada benim, Yelkovan kuşlarının peşi sıra.   Dünyalar vardır, düşünemezsiniz; Çiçekler gürültüyle açar; Gürültüyle çıkar duman topraktan.   Hele martılar, hele martılar, Her bir tüylerinde ayrı telâş!..   Gün olur, başıma kadar mavi; Gün olur, başıma kadar güneş; Gün olur, deli gibi...                                    Orhan Veli Kanık                                      KIZIMA (HAZAL İÇİN)   Bütün insanları dostun bil Kardeşin bil kızım Sevginin ürünüdür insan Nefretin değil kızım Zulmün önünde Dimdik tut onurunu Sevginin önünde Eğil kızım                         Ataol Behramoğlu    BEBEKLERİN ULUSU YOK   İlk kez yurdumdan uzakta yaşadım bu duyguyu Bebeklerin ulusu yok Başlarını tutuşları aynı Bakarken gözlerinde aynı merak Ağlarken aynı seslerinin tonu   Bebekler, çiçeği insanlığımızın Güllerin en hası en goncası Sarışın bir ışık parçası kimi Kimi kapkara üzüm tanesi   Babalar, çıkarmayın onları akıldan Analar, koruyun bebeklerinizi Susturun susturun söyletmeyin Savaştan, yıkımdan söz ederse biri   Bırakalım sevdayla büyüsünler Serpilip gelişsinler fidan gibi Senin benim hiç kimsenin değil Bütün bir yeryüzünündür onlar Bütün insanlığın gözbebeği   İlk kez yurdumdan uzakta yaşadım bu duyguyu Bebeklerin ulusu yok Bebekler, çiçeği insanlığımızın Ve geleceğimizin biricik umudu                                                Ataol Behramoğlu    GAZEL   Dîdem ruhunu gözler gözler ruhunu dîdem Kıblem olalı kaşın kaşın olalı kıblem   Cennet gibidir rûyin rûyin gibidir cennet Âdem doyamaz sana sana doyamaz âdem   Gamzen ciğerim deldi deldi ciğerim gamzen Bilmem nic’olur hâlim hâlim nic’olur bilmem   Vuslat bileli hicrin hicrin bileli vuslat Mâtem görünür şâdî şâdî görünür mâtem   Zahmım göricek cânâ cânâ göricek zahmım Merhem koyasın bir gün bir gün koyasın merhem   Sen de nazarı dâim dâim nazarı sende Âlem yüzüne meftun meftun yüzüne âlem   Olsun ko Nazîm ey gül ey gül ko Nazîm olsun Her dem gülüne bülbül bülbül gülüne her dem                                                Nazîm   DÜZ KOŞMA   Dedim dilber didelerin işlenmiş Dedi çok ağladım sel yarasıdır Dedim dilber yanakların dişlenmiş Dedi zülfüm değdi tel yarasıdır   Dedim dilber lebin şeker bal olmuş Dedi bugün bana başka hâl olmuş Dedim dilber ak gerdanın al olmuş Dedi çiçek soktum gül yarasıdır   Dedim dilber Emrah’ın aklını aldın Dedi şu cihanda beni mi buldun Dedim dilber niçin sararıp soldun Dedi çekdiceğim dil yarasıdır                                    Ercişli Emrah     Cihânı hîçe satmaktır adı aşk Döküp varlığı gitmektir adı aşk   Elinde sükkeri ayruğa sunup Ağuyu kendi yutmaktır adı aşk   Belâ yağmur gibi gökden yağarsa Ana kendini atmaktır adı aşk   Var Eşrefoğlu Rûmî bil hakîkat Vücudu fânî etmekdir adı aşk Eşrefoğlu Rumî   ÜÇÜNCÜ ŞAHSIN ŞİİRİ   gözlerin gözlerime değince felaketim olurdu ağlardım beni sevmiyordun bilirdim bir sevdiğin vardı duyardım çöp gibi bir oğlan ipince hayırsızın biriydi fikrimce ne vakit karşımda görsem öldüreceğimden korkardım felaketim olurdu ağlardım   ne vakit maçka’dan geçsem limanda hep gemiler olurdu ağaçlar kuş gibi gülerdi bir rüzgâr aklımı alırdı sessizce bir cigara yakardın kirpiklerini eğerdin bakardın üşürdüm içim ürperirdi felaketim olurdu ağlardım   akşamlar bir roman gibi biterdi jezabel kan içinde yatardı limandan bir gemi giderdi sen kalkıp ona giderdin benzin mum gibi giderdin sabaha kadar kalırdın hayırsızın biriydi fikrimce güldü mü cenazeye benzerdi hele seni kollarına aldı mı felaketim olurdu ağlardım Attila İlhan   YAĞMUR KAÇAĞI   elimden tut yoksa düşeceğim yoksa bir bir yıldızlar düşecek eğer şairsem beni tanırsan yağmurdan korktuğumu bilirsen gözlerim aklına gelirse elimden tut yoksa düşeceğim yağmur beni götürecek yoksa beni   geceleri bir çarpıntı duyarsan telaş telaş yağmurdan kaçıyorum sarayburnu’ndan geçiyorum akşamüstü eylülsü ıslanmışsam beni görsen belki anlayamazsın içlenir gizli gizli ağlarsın eğer ben yalnızsam yanılmışsam elimden tut yoksa düşeceğim yağmur beni götürecek yoksa beni                                    Attila İlhan   BEN SANA MECBURUM BİLEMEZSİN   ben sana mecburum bilemezsin adını mıh gibi aklımda tutuyorum büyüdükçe büyüyor gözlerin ben sana mecburum bilemezsin içimi seninle ısıtıyorum   ağaçlar sonbahara hazırlanıyor bu şehir o eski istanbul mudur karanlıkta bulutlar parçalanıyor sokak lambaları birden yanıyor kaldırımlarda yağmur kokusu ben sana mecburum sen yoksun   sevmek kimi zaman rezilce korkuludur insan bir akşam üstü ansızın yorulur tutsak ustura ağzında yaşamaktan kimi zaman ellerini kırar tutkusu birkaç hayat çıkarır yaşamasından hangi kapıyı çalsa kimi zaman arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu   fatih’te yoksul bir gramafon çalıyor eski zamanlardan bir cuma çalıyor durup köşe başında deliksiz dinlesem sana kullanılmamış bir gök getirsem haftalar ellerimde ufalanıyor ne yapsam ne tutsam nereye gitsem ben sana mecburum sen yoksun   belki haziran’da mavi benekli çocuksun ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden belki yeşilköy’de uçağa biniyorsun bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor belki körsün kırılmışsın telâş içindesin kötü rüzgâr saçlarını götürüyor   ne vakit bir yaşamak düşünsem bu kurtlar sofrasında belki zor ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden ne vakit bir yaşamak düşünsem sus deyip adınla başlıyorum içimsıra kımıldıyor gizli denizlerin hayır başka türlü olmayacak ben sana mecburum bilemezsin                                    Attila İlhan   hiç gitmediğim bir yerde   hiç gitmediğim bir yerde, sevinçle ötesinde her türlü yaşantının, kendi sessizliği var                                      gözlerinin: en ince kımıltında birşey var içime gömen beni, birşey dokunamayacağım kadar bana yakın kolayca açar beni en ürkek bir bakışın parmaklar gibi kapamış olsam bile kendimi , sen hep yaprak yaprak açarsın beni, Baharın (dokunup ustaca, gizlice) açışı gibi ilk gülünü   ya da beni kapatmaksa istediğin, ben, hayatım kapanırız güzelce, birden karın her yere özenle inişini düşleyen yüreğince şu çiçeğin;   duyduğumuz hiçbir şey bu ülkede erişemez gücüne sonsuz inceliğinin: renkleriyle yapısının beni bağlayan, öldüren, hiç durmadan, her nefeste   (bilmiyorum nedir bu sende olan, bu kapayan ve açan; yalnız anlıyor içimde birşey gözlerinin sesini güllerden derin olan) kimsenin yok, yağmurun bile, böyle küçük elleri e. e. cummings   ELSA’NIN GÖZLERİ   Öyle derin ki gözlerin içmeye eğildim de Bütün güneşleri pırıl pırıl orada gördüm Orada bütün ümitsizleri bekleyen ölüm Öyle derin ki her şeyi unuttum içlerinde   Uçsuz bir denizdir bulanır kuş gölgelerinde Sonra birden güneş çıkar o bulanıklık geçer Yaz meleklerin eteklerinden bulutlar biçer Göklerin en mavisi buğdayların üzerinde   Karanlık bulutları boşuna dağıtır rüzgâr Göklerden aydındır gözlerin bir yaş belirince Camın karılan yerindeki maviliğini de Yağmur sonu semalarını da kıskanırlar ................................... Ben bu radiumu bir pekbilent taşından çıkardım Benim de yandı parmaklarım memnu ateşinde Bulup bulup yeniden kaybettiğim cennet ülke Gözlerin Peru’mdur benim Golkond’un Hindistan’ım   Kâinat param parça oldu bir akşam üzeri Her kurtulan ateş yaktı üstünde bir kayanın Gördüm denizin üzerinde parlayan Elsa’nın Gözleri Elsa’nın gözleri Elsa’nın gözleri                         Louis Aragon (çev. Orhan Veli Kanık)   SEVGİLERDE   Sevgileri yarınlara bıraktınız Çekingen, tutuk, saygılı Bütün yakınlarınız Sizi yanlış tanıdı   Bitmeyen işler yüzünden (Siz böyle olsun istemezdiniz) herşeyi Bir bakış bile yeterken anlatmaya Kalbinizi dolduran duygular Kalbinizde kaldı   Siz geniş zamanlar umuyordunuz Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek Yılların telaşlarda bu kadar çabuk Geçeceği aklınıza gelmezdi   Gizli bahçenizde Açan çiçekler vardı Gecelerde ve yalnız Vermeye az buldunuz Yahut vaktiniz olmadı Behçet Necatigil   BEKLEYEN   Sen, kaçan bir ürkek ceylansın dağda, Ben, peşine düşmüş bir canavarım! İstersen dünyayı çağır imdada; Sen varsın dünyada, bir de ben varım!   Seni korkutacak geçtiğin yollar, Arkandan gelecek hep ayak sesim. Sarıp vücudunu belirsiz kollar, Enseni yakacak ateş nefesim.   Kimsesiz odamda kış geceleri, İçin ürperdiği demler beni an! De ki: Odur sarsan pencereleri, De ki: Rüzgâr değil, odur haykıran!   Göğsümden havaya kattığım zehir, Solduracak bir gül gibi ömrümü. Kaçıp dolaşsan da sen, şehir şehir, Bana kalacaksın yine son günü.   Ölürsün... Kapanır yollar geriye; Ben mezarla sırdaş olur, beklerim. Varılmaz hayâle işaret diye Toprağında bir taş olur, beklerim... Necip Fazıl Kısakürek     FİRARİ   Sana çirkin dediler, düşmanı oldum güzelin, Sana kâfir dediler, diş biledim Hakk’a bile, Topladın saçtığı altınları yüzlerce elin, Kahpelendin de garez bağladım ahlâka bile...   Sana çirkin demedim, sana kâfir demedim, Bence dinin gibi küfrün de mukaddesti senin, Yaşadın beş sene kalbimde, misafir demedim, Bu firar aklına nerden, ne zaman esti senin?   Zülfünün yay gibi kuvvetli çelik tellerine Takılan gönlüm asırlarca peşinden gidecek. Sen bir ahu gibi dağdan dağa kaçsan da yine Seni aşkım canavarlar gibi takip edecek!..                                                            Faruk Nafiz Çamlıbel LAVİNİA   Sana gitme demeyeceğim. Üşüyorsun ceketimi al. Günün en güzel saatleri bunlar. Yanımda kal.   Sana gitme demeyeceğim. Gene de sen bilirsin. Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim, İncinirsin.   Sana gitme demeyeceğim, Ama gitme Lavinia. Adını gizleyeceğim Sen de bilme, Lavinia.   Özdemir Asaf   NERDESİN?   Geceleyin bir ses böler uykumu, İçim ürpermeyle dolar: -Nerdesin? Arıyorum yıllar var ki ben onu, Âşıkıyım beni çağıran bu sesin.   Gün olur sürüyüp beni derbeder, Bu ses rüzgârlara karışır gider. Gün olur peşimden yürür beraber, Ansızın haykırır bana: -Nerdesin?   Bütün sevgileri atıp içimden, Varlığımı yalnız ona verdim ben, Elverir ki bir gün bana derinden, Ta derinden bir gün bana “Gel” desin.                                    Ahmet Kutsi Tecer   ABBAS   Haydi Abbas, vakit tamam; Akşam diyordun işte oldu akşam. Kur bakalım çilingir soframızı, Dinsin artık bu kalb ağrısı. Şu ağacın gölgesinde olsun; Tam kenarında havuzun. Aya haber sal çıksın bu gece; Görünsün şöyle gönlümce. Bas kırbacı sihirli seccadeye. Göster hükmettiğini mesafeye Ve zamana. Katıp tozu dumana, Var git, Böyle ferman etti Cahit, Al getir ilk sevgiliyi Beşiktaş’tan: Yaşamak istiyorum gençliğimi yeni baştan.                                                Cahit Sıtkı Tarancı   MOR KÜLHANİ   1. Şiirimiz karadır abiler   Kendi kendine çalan bir davul zurna Sesini duyunca kendi kendine güreşmeye başlayan Taşınır mal helalarında kara kamunun Şeye dar pantolonlu kostak delikanlıların şiiridir   Aşk örgütlenmektir bir düşünün abiler   2. Şiirimiz her işi yapar abiler   Valde Atik’te Eski Şair Çıkmazı’nda oturur Saçları bir sözle örülür bir sözle çözülür, Kötü caddeye düşmüş bir tazenin yakın mezarlıkta Saatlerini çıkarmış yedi dala gerilmesinin şiiridir   Dirim kısa ölüm uzundur cehennette herhal abiler   3. Şiirimiz gül kurutur abiler   Dönüşmeye başlamış Beşiktaşlı kuşçu bir babanın Taşınmaz kum taşır mavnalarla Karabiga’ya kaçan Gamze şeyli pek hoş benli son oğlunu Suriye hamamında sabuna boğmasının şiiridir   Oğullar oğulluktan sessizce çekilmesini bilmelidir abiler   4. Şiirimiz erkek emzirir abiler   İlerde kim bilir göz okullarına gitmek ister Yanık karamelalar satar aşağısı kesik kör bir çocuğun Kinleri henüz tüfek biçimini bulamamış olmakla Tabanlarına tükürerek atış yapmasının şiiridir   Böylesi haftalık resimler görür ve bacaklanır abiler   5. Şiirimiz mor külhanidir abiler   Topağacından aparthanlarda odası bulunamaz Yarısı silinmiş bir ejderhanın düzüşüm üzre eylemde Kiralık bir kentin giriş kapılarına kara kireçle Şairlerin ümüğüne çökerken işaretlenmesinin şiiridir.   Ayıptır söylemesi vakitsiz Üsküdarlıyız abiler   6. Şiirimiz kentten içeridir abiler   Takvimler değiştirilirken bir gün yitirilir Bir kent ölümünün denizine kayar dragomanlarıyla   Düzayak çivit badanalı bir kent nasıl kurulur abiler?                                                            Ece Ayhan   ŞEHRAZAT   Sen gecenin gündüzün dışında Sen kalbin atışında kanın akışında Sen Şehrazat bir lâmba bir hükümdar bakışında Bir ölüm kuşunun feryadını duyarsın   Sen bir rüya geceleyin gündüzün Sen bir yağmur ince hazin Sen şarkılarca büyük uzun Sen yolunu kaybeden yolcuların üstüne Bir ömür boyu yağan bir ömür boyu karsın   Sen merhamet sen rüzgâr sen tiril tiril kadın Sen bir mahşer içinde en aziz yalnızlığı yaşadın Sen başını çeviren cellatbaşının güne Sen öyle ki sen diye diye seni anlıyamayız Şehrazat ah Şehrazat Şehrazat Sen sevgili sen can sen yarsın                                    Sezai Karakoç   SIRLAR GAZELİ   bir günlük ağacı gibi aşkın doğusundanım çöl diye geçilen aşk doğudadır   geçseydim, geçilirdim, güler yanardım   dünya denen dükkâna neyim yoksa bıraktım emaneti alan yok dil yarasıdır   sussaydım, sorulurdum, söyler yanardım   şarabın, esrârı hani, ben bir han kaldım köpürmek nafile, âlem ruh viranıdır   açılsaydım, kapanırdım, kurur yanardım   dört kapıda bulut olup aynaya kandım sır tutmayan ayna yüz karasıdır   baksaydım, kırılırdım, düşer yanardım   beni umurundan düşen seni dünyaya saldım sohbetinden düşeli daldığım çok ummandır   iptida ağlardım gözden, şimdi içten yanarım                                                Haydar Ergülen